این نویسنده در گفتگو با خبرنگار مهر ضمن بیان این مطلب گفت: طرح این سوال در حوزه ادبیات باید متوجه شرایط تولید اثر باشد نه متوجه نویسنده.اگر منظور از این سوال این باشد که نویسندگی حرفهای در حوزه ادبیات یک ارزش محسوب می شود باید بگویم با حرفهای شدن نویسندگی رمان حرفهای تولید نمی‌شود.
وی افزود: الزامی بین تولید اثر هنری فاخر و حرفهای با حرفهای شدن نویسندگی نیست. در کشور با آثار ادبی مواجه می‌شویم که به لحاظ کمی حرفهای هستند اما شرایط برای نویسندگان به گونه ای نیست که نویسندگی برایشان حرفه تلقی شود.
شاکری در ادامه تصریح کرد: نویسنده در خلال کار می‌تواند به نویسندگی بپردازد و داشتن شغلی در کنار نویسندگی مانعی در رسیدن به ادبیات حرفهای نیست. خلق نمونه‌های زیادی از ادبیات داستانی در کشور ما حاکی از این امر است که آثار حرفهای زیادی تولید شده که نویسندگی برای نویسندگان آنها حرفه نیست.
نویسنده رمان "انجمن مخفی" با بیان اینکه ما برای تولید رمان حرفهای نیازی به حرفهای شدن نویسندگی نداریم اذعان کرد: بحث حرفهای شدن نویسندگی که سالهاست بر ادبیات داستانی ما عارض شده بیش از آنکه تامین کننده شرایط برای تولید هنری باشد تامین کننده اقتصاد نویسنده است. این بحث مطرح شده تا جنبه اقتصادی نویسندگان در آن حل شود اما تامین کننده چرخه تولید حرفهای در ادبیات داستانی نیست.
وی اضافه کرد: کسانی که اعتقاد به لزوم حرفهای شدن نویسندگی دارند باید استدلالهای خودشان را تجزیه و تحلیل کنند و بگویند حرفهای نشدن نویسندگی برای کدامیک از مراحل آفرینش داستان و رمان مانع جدی تلقی می‌شود و اگر این موانع رفع نشود دودش به چشم چه کسی می رود متاسفانه تنها چیزی که با طرح این موضوع به آن اشاره می‌کنند بحث اقتصاد نویسنده است.
شاکری گفت: کسانی که چنین ادعایی دارند می‌گویند با حرفه ای نشدن نویسندگی اقتصاد نویسنده به خطر می‌افتد. در نتیجه نویسنده ناگزیر می شود که شغلهای دیگری غیر از نوشتن داشته باشد و فرصت لازم برای تولید هنری از دست می رود چون نویسنده قادر به تمرکز برای نوشتن نیست. من هم معتقدم نویسنده باید معاشش تامین شود اما نکته اینجاست که نوشتن فرایندی در حاشیه وقایع و رخدادهای اجتماعی نیست بلکه نویسندگی حرفهای باید در کوران و بطن حوادث قرار بگیرد.
برگزیده بخش رمان هشتمین دوره جایزه شهید غنی‌پور ادامه داد: گفته می شود نویسنده باید از چیزی بنویسد که تجربه کرده است اما همین افراد در ساحت نظر معتقدند که نویسنده باید به سایه آرامش برسد تا دغدغه‌ای جز نوشتن نداشته باشند.حالا باید این سوال را مطرح کنیم که آیا نویسنده باید از دغدغه‌اش بنویسد یا نه؟ نویسنده‌ای که جز نوشتن دغدغه‌ای ندارد نمی‌تواند ماده خام داستانش را تهیه کند و حرفه ای بنویسد.
وی افزود: پس طرح سوال حرفهای شدن نویسندگی اگر به معنای فراهم کردن فضایی بی‌دغدغه و مرفه برای نویسنده باشد با آموز‌شهای داستان‌نویسی در تضاد است، حرفهای شدن نویسندگی در کشور ما لزوما به معنای تجمیع ثروت و خودکفا شدن نویسنده و عدم نیازش به شغل دیگر نیست.
شاکری در پایان عنوان کرد: البته این نکته هم به معنای عدم برخورداری نویسنده از حمایتهای اجتماعی نیست. همانطور که یک کارگر به بیمه نیاز دارد نویسنده نیز به بیمه نیاز دارد اما باید مراقب باشیم تا طبقه‌ای به نام طبقه نویسنده در جامعه ایجاد نشود که از مشکلات جامعه دور باشد. تشکیل چنین طبقه‌ای راه نجات ادبیات داستانی نیست.
نظر شما